Juleczka jest wspaniała i dzielnie znosi ćwiczenia a gimnastykuje się pięć razy w tygodniu z rehabilitantami a resztę z nami. Do tego dochodzi raz w tygodniu wizyta i gimnastyka u logopedy. A w między czasie wizyty kontrolne u lekarzy specjalistów. Więc jak widać na nudę i brak zajęć nie narzekamy. A jeszcze koniecznie musi być czas na zabawę i zwykłe leniuchowanie, bo chcemy by Julka miała normalne dzieciństwo. Bo przecież do tego ma prawo każde dziecko.

Mamy tylko dosyć zimy i z niecierpliwością wyczekujemy wiosny i ładnej pogody (chyba tak jak wszyscy...).
Więc gdy tylko na początku marca zawitało piękne słoneczko i ładna pogoda wyszłyśmy na pierwszy spacer w tym roku. Bo niestety gdy mocno wieje i jest zimno to Julinka nie może spacerować.

Ku naszej wielkiej radości udało nam się wyjść na cztery piękne spacery bo aż cztery piękne dni mieliśmy w marcu. Mało, ale dobre i to. Ale liczymy, że już niedługo zawita do nas wiosna i uruchomimy nasz wózek i ruszymy ku przygodzie..... ach jak będzie wspaniale. Wprost nie mogę się doczekać i ciągle Julce opowiadam o tym co nas niedługo czeka. A zmiana będzie ogromna , bo zamówiliśmy dla Julinki specjalny wózek z którego będzie mogła oglądać świat i będzie jej się tam wygodnie siedziało... jak tylko go dostaniemy to zaraz Wam go pokażemy.

Wszystko byłoby naprawdę wspaniale gdyby nie problemy jakie mamy z córeczką. Julka wogóle nie chce jeść! Każdy kto przeżył takie problemy z dzieckiem wie o czym mówię. Julka nie chce brać jedzenia do buźki - niczego nie chce spróbować. Walka jest o każdy drobiazg. Kiedyś piła zmiksowaną zupkę z butelki teraz niestety nie chce wogóle jej spróbowąć a tym samym zmusza mnie do tego bym podawała jej jedzenie przez zgłębnik prosto do żołądka. Co niestety ani dla niej ani dla mnie nie jest przyjemne.
Pięknie pije z buteleczki, ale tylko mleczko i czasem wodę - ale czy prawie dwuletnie dziecko może żyć tylko na mleczku? To nienormalne.

Dlatego też na stałe współpracujemy z panią logopedą i pod jej okiem próbujemy nauczyć Julusie jeść. Proces ten jest naprawdę trudny, ale wierzymy, że nasze wspólne wysiłki przyniosą w końcu oczekiwany efekt. Że przyjdzie taki dzień gdy Julka zechce w końcu jeść.
Oby ten dzień nadszedł jak najprędzej...