Prawda - ćwiczenia są czasem nawet bardzo trudne, ale Julka stara się sprostać wymaganiom i powolutku robi postępy. Umie już pięknie kontrolować głowę. Ten wielki-mały krok do przodu daje nam nową siłę do dalszej pracy. I oby tych wielkich-małych sukcesów było jak najwięcej.

I jeszcze jedno marzenie coraz głośniej woła w naszych głowach - by zaczęła gaworzyć - by w końcu mogła z nami się porozumieć. Ale to niestety odległe marzenia - bo do tego potrzebujemy rurki foniatrycznej - a na nią Julka jest jeszcze za mała. Pozostaje nam marzyć.
Marzenia są bardzo ważne.